Na gościnnej scenie I Liceum Ogólnokształcącego we Wrocławiu, Teatr Na Bruku zaprezentował pokaz finałowy warsztatów teatralnych „Zderzenia Międzypokoleniowe”.
W przedstawieniu, którego scenariusz zbudowano z najciekawszych wydarzeń i postaci z wielowiekowej historii Wrocławia, wystąpili adepci sztuki aktorskiej, reprezentujący kilka pokoleń. Dla każdego znalazła się odpowiednia rola a nawet kilka. Pomimo niesłabnącego tempa akcji, dyktowanego narracją i dynamiczną muzyką, młodzi i nieco starsi aktorzy płynnie zmieniali swoje stroje i pojawiali się przed bajkową makietą miasta w nowej, historycznej postaci.
Poszczególne, odgrywane z dużym zaangażowaniem scenki, były barwną ilustracją historii czytanej przez lektora. Gra aktorów nie była wspomagana dialogami, mimo to odnosiło się wrażenie, że „scena mówi”. Szczególnie w takich dynamicznych, sugestywnych fragmentach spektaklu, jak walka na miecze, osaczenie złodziejki czy wieczorna kąpiel stadka dzieci Henryka Pobożnego.
W bardziej statycznych scenach, pozbawionych akcji scenicznej i rekwizytów odczuwałam brak wypełniającego pustkę słowa, ot, choćby zdawkowego monologu.
Historia Wrocławia, przedstawiona w tak zwięzły i humorystyczny sposób, z pewnością zostanie na dłużej w pamięci zarówno aktorów, jak i widzów.
Na brawa zasłużyli wykonawcy i realizatorzy spektaklu.
Reżyseria i choreografia – Bogdan Michalewski
Scenografia i kostiumy – Monika Konieczna, Michalina Kostecka, Ilona Szurkowska i inni
Muzykę ułożył Michał Wróblewski
Konstrukcja – Andrzej Koczapski
Wykonawcy:
Janusz Gaca, Grzegorz Zakowicz, Ela Koszałka, Krystyna Koczapska, Piotr Koczapski, Natalia Lemiesz, Ala Świertka, Alina Makiej , Barbara Maliszewska i inni.
O powstaniu teatru, działalności, ofercie artystycznej, realizowanych projektach można przeczytać na stronie domowej Teatru Na Bruku.
Ciekawy tekst, świetne zdjęcia. Pomysł zaprezentowania historii Wrocławia czytanej przez lektora, a ilustrowanej przez „niemych” aktorów jest interesujący, daje możliwości zagrania na scenie nawet tym, którzy mają problem z nauczeniem się roli mówionej 🙂
Wspaniałe zdjęcia pełne ekspresji! Gratuluję !
Musiały to być niesamowite wrażenia, zdjęcia świetne. Podziwiam talenty i pasje ludzi i to , że im się chce:)