W piątkowy wieczór ciężkie od deszczu chmury ocierały się o wierzchołki drzew najstarszego wrocławskiego parku. Opustoszałe alejki, wolne ławki to rzadki widok w tym popularnym dla mieszkańców i turystów miejscu.
Tym bardziej zaskakująca była sceneria, jaka odsłoniła się po dojściu do drewnianego kościółka z przełomu XVI i XVII wieku, pod wezwaniem świętego Jana Nepomucena.
Okoliczne polanki, ścieżki i zarośla zamieniły się w miejsce prezentacji prac artystów, którym przyszło zmierzyć się… ze strachem. Taka bowiem problematyka została wybrana na leitmotiv VIII edycji Rytuału – projektu, którego pomysłodawcą jest Arek Bagiński, wrocławski artysta grafik, twórca happeningów, autor projektów multimedialnych, reprezentant sztuki niezależnej i zaangażowanej, krytycznej.
„W kolejnej edycji Rytuału – czytamy w pięknie opracowanym programie – pochylamy się nad tym co budzi w nas strach, strach uosabia i ewokuje. Interesuje nas rytualizacja i oswajania strachu w kulturze. Cykl autonomicznie potraktowanych zdarzeń, instalacji oraz multimedialnych akcji zaaranżowanych przez zaproszonych artystów traktujemy jako rodzaj komentarza do tego uniwersalnego problemu.”
Wystawa
Strach Rytuał z dreszczem – Edycja VIII
Park Szczytnicki Wrocław 27 – 29 maja 2011 r.
Uczestnicy:
Arek Bagiński, Bogusław Bednarek, Wojciech Banicewicz, Igor Boxx, Marcin Czerwiński, DJ Mniamos, Michał Duda, Maciej Frett, Marek Grzyb,Industrial Art Kolektiv, Paweł Jarodzki,
Aga Jarząbowa, Piotr Jędrzejewski, Andrzej Jóźwik, Jerzy Kosałka, Adam Kruk, Robert Lenard, Paweł Luchowski, Aga Magerle, Darek Orwat, Piotr Osowicz, Sergij Petluk, Paweł Rudnicki, Tajne Komplety, Antek Wajda,
Marcin Wiktorski, Igor Wójcik, Yola Ponton, Jacek Zachodny.
Patronat honorowy Przewodniczącego Komisji Kultury i Nauki Piotra Żuka
Mecenat Marszałka Województwa Dolnośląskiego.
Nie dziwię się tym opustoszałym alejkom, też bym zwiała na widok białych, wiszących nóg…:| Widzę, że uczestnicy wystawy postanowili dotrzeć do widza poprzez drastyczną terapię wstrząsową. Sprawą dyskusyjną jest, czy im się to udało.
Janeczko, czy Arek Bagiński to jakaś rodzina Tomasza Bagińskiego (tego od „Katedry”)?
Za Jokato…tak sie bać to super sprawa…
…dziwny jest ten świat…(Cz. Niemen)
Tak się bać to piękna sprawa, zdjęcia super!
Joanno, dziękuję. To była nierówna walka aparatu z zapadającą ciemnością. Z drugiej strony „wyskakujące” z tego mroku kolejne, rozsiane po parku, zmaterializowane pomysły artystów, mogły autentycznie nastraszyć.