Skromna stacyjka PKP Bardo, na szlaku kolejowym Wrocław – Kłodzko, leży jakby w mieście. Od razu po wyjściu z pociągu trafiamy na przejście dla pieszych, za którym witają turystę drewniane postaci zakonników niosących jabłka. Jabłko trzyma także w dłoni mały Jezusek, siedzący na kolanach Matki Boskiej. Taką scenę przedstawia herb gminy usytuowany ponad napisem:
Bardo miasto cudów zaprasza
Herb Barda i Gminy Bardo
W Bardzie nikt się nie zgubi. Takiej ilości słupów z tablicami informacyjnymi nie spotkacie nigdzie indziej. Chwilami można odnieść wrażenie, że jest ich więcej, niż ulic i obiektów godnych zobaczenia.
Ale to nieprawda. Te malownicze miasteczko, położone w województwie dolnośląskim, w przełomie Gór Bardzkich, siedziba niezbyt dużej gminy (niespełna 3 tys. mieszkańców) na powierzchni 4,71 km2 ma do zaoferowania zwiedzającym liczne atrakcje. Trudno się dziwić. To miasto z bogatą historią. Pierwsza wzmianka pisemna dotycząca Barda pochodzi z XI w., ale archeologowie odkryte tutaj ślady obecności człowieka przypisują do okresu przypadającego na 8 tys. lat przed naszą erą! Rozwojowi tych okolic, budowie domów, kościołów, klasztorów czy linii kolejowej, przebijającej się tunelami przez góry, sprzyjało położenie na szlaku handlowym do Czech.
Bardo nad Nysą Kłodzką, 17.10.2012 r.
Bardo już w XIII w. było ośrodkiem kultu maryjnego. Po dzień dzisiejszy pielgrzymi i turyści wędrują szlakiem kaplic różańcowych na Wzgórzu Różańcowym, podziwiają barokową bazylikę i pocysterski zespół klasztorny z muzeum sztuki sakralnej. Na miłośników dawnej architektury czekają zabytkowe kamieniczki i kamienny most drogowy z XVI w. na Nysie Kłodzkiej.
Meandrującą w przełomie Gór Bardzkich rzekę najlepiej podziwiać z platformy widokowej na Górze Kalwarii. Biały krzyż, orientacyjny cel wędrówki, widać z kamiennego mostu i z wielu innych miejsc w Bardzie.
Na górę prowadzi Droga Niemiecka – określona tym mianem od narodowości pokutników, którzy pielgrzymowali szlakiem kapliczek i stacji Drogi Krzyżowej. Stacje wybudowano w latach 1833-1839. Droga nie jest łatwa, zwłaszcza zimą, ale do znajdującego się na szlaku źródełka, z wodą uznawaną za leczniczą, „pielgrzymują” mieszkańcy nawet z kanistrami. Dobrego nigdy za wiele…
Droga Krzyżowa zimą , 24.01.2009 r.
Szlaki turystyczne do Srebrnej Góry, Złotego Stoku i Ząbkowic Śl., szlaki rowerowe, spływy pontonowe – każdy turysta znajdzie coś dla siebie. No, może oprócz toalet w mieście, w miejscu wskazanym drogowskazem oraz poczekalni na stacji.
Fala rekonstrukcji zabytkowych dworców szerokim łukiem ominęła stacyjkę Bardo, którą uruchomiono w 1905 roku. Ale nie traćmy nadziei na cud w Bardzie – mieście cudów, że i ta urocza staruszka doczeka się uwagi decydentów.
Wszak dworzec, to wizytówka miasta. To także pierwsze i ostatnie wrażenie, jakie wywozimy z odwiedzonego miejsca.
Stacja Bardo
Kiedy na tory wtoczył się pociąg sprawiający wrażenie, że zaraz się przewróci, czas było przerwać rozmyślania o kameralnym, nieco opustoszałym miasteczku, przepełnionym jesiennym słońcem, w którym przeszłość i teraźniejszość, piękno i brzydota, inwestycje i zaniedbania występują w harmonijnej równowadze.
Zapraszam na fotoimpresję z Barda. Zdjęcia wyświetlają się losowo, ale przecież w Bardzie nie można się zgubić…
-
- Bardo nad Nysą Kłodzką
-
- Droga Krzyżowa
-
- Krajobraz nad miastem
-
- Zimowy krajobraz
-
- Krajobraz na Bardo i Nysę Kłodzką
-
- Źródło Marii
-
- Herb Barda i Gminy Bardo
-
- Stacja Drogi Krzyżowej
-
- Stacja Bardo
Mijałam Bardo kilka razy w tym roku ale gdzieś zawsze się nam spieszyło. Tu zaczynałam swoją wieloletnią przygodę z koloniami i obozami i zostawiłam tam wiele łez. Wszędzie było mi za daleko i za wysoko,miałam aż sześć lat i tęskniłam za mamą:) Nic nie poznaję, niewiele pamiętam i chyba będę musiała się w Bardzie zatrzymać, pozdrawiam Janeczko!