Na hasło Zielona Latarnia wszechwiedzące „google” w pierwszej, drugiej i trzynastej kolejności wynajduje bajkową historyjkę komiksową sfilmowaną przez reż. Martina Campbella.  Premiera filmu miała miejsce w roku 2012.

Zespół teatralny, założony  w styczniu 1948 roku i działający nieprzerwanie do dziś,  przyjął  dla swojego teatru nazwę Zielona Latarnia  w roku 1966! To jeden z najstarszych zespołów teatralnych w Polsce.

Teatr amatorski… (?) Z uwagi na potoczne, odbiegające od właściwego znaczenia słowo „amatorski” – amateur  z fr. to  miłośnik czegoś, osoba znajdująca w czymś przyjemność;  nie zaś osoba niemająca doświadczenia w danej dziedzinie – właściwszym byłoby określenie  teatr „niezarobkujący” lub nawet  teatr „samofinansujący się”.

Zielona Latarnia rozświetla mrok podwórka przy ul. Niemcewicza 4

W chwili obecnej  to teatr nieposiadający nawet własnej siedziby, sponsora, ani wsparcia włodarzy miasta.  To prawie nieprawdopodobne! Mamy tych włodarzy trzech: Prezydenta Miasta, Marszałka Województwa Dolnośląskiego i Wojewodę Dolnośląskiego.  Razem, w samym Wrocławiu,  władają nieruchomościami na powierzchni ok. 210 milionów m2. Trudno sobie wyobrazić, że nie istnieje wolna przestrzeń, którą można by użyczyć – za symboliczną złotówkę –  na działalność Teatru Zielona Latarnia.  Wszystko bowiem zależy od ludzi.

Wejście do siedziby Teatru Zielona Latarnia

W czasach świetności, w latach 1960 – 2001, kiedy teatrem kierowała i reżyserowała przedstawienia Pani Irena Rzeszowska, ówczesny prezes Wrocławskiego Towarzystwa Przyjaciół Teatru i współtwórczyni Wrocławskich Spotkań Teatru Jednego Aktora, Teatr Zielona Latarnia działał pod opiekuńczymi skrzydłami Ośrodka Kultury i Sztuki. Siedzibą teatru była piwnica pod Klubem Związków Twórczych, usytuowana w Rynku, w samym sercu Wrocławia. Teatr miał swoją wierną widownię, która doceniała zaangażowanie zespołu i reagowanie poprzez sztukę na realia polityczne. Krytycy doceniali wysoki poziom i dobór repertuaru. Spektakle „Oskarżyciel publiczny” Fritza Hochwaldera, „Wszyscy przeciwko wszystkim” Artura Adamowa, „Samobójca” Mikołaja Erdmana czy „Łysa Śpiewaczka” Eugene Ionesco cieszyły się sporym uznaniem.

W „kuluarach” Teatru Zielona Latarnia widzowie rozmawiają z aktorami

Po śmierci Pani Ireny Rzeszowskiej i wypowiedzeniu lokalu w Rynku nastały trudne czasy dla teatralnego zespołu.  Obecnie  Teatr Zielona Latarnia występuje w salce „teatralnej” usytuowanej w piwnicy przy ul. Niemcewicza 4,  udostępnionej przez Panią Krystynę Hrycyk,  dyrektorkę Państwowego Pomaturalnego  Studium Kształcenia Animatorów Kultury i Bibliotekarzy we Wrocławiu.

Brak stałej siedziby, adekwatnej do potrzeb działalności  teatralnej i wsparcia finansowego,  to niewątpliwie największe bolączki zespołu, który pomimo zawirowań politycznych, gospodarczych i trudności finansowych  przetrwał i nadal oferuje mieszkańcom Wrocławia niebanalny program teatralny.    Z okazji 65  urodzin Teatru,  6 czerwca 2013 r.  wystawiono sztukę „Napis”, francuskiego dramaturga Géralda Sibleyrasa, w reżyserii Krzysztofa Stróżańskiego, obecnego dyrektora Teatru Zielona Latarnia. To podobno 112 premiera w historii  teatru!

Scena z przedstawienia „Napis” w reż. Krzysztofa Stróżańskiego

Tę sztukę miałam przyjemność obejrzeć w tym tygodniu. Siedząc na twardym krześle, w malutkiej, piwnicznej salce wypełnionej widzami, przypomniałam sobie studenckie czasy, kiedy to nie zwracało się uwagi na miejsce, spartańskie warunki i symboliczną scenografię, w rodzaju tekturki z napisem „DRZEWO” przypiętej do tyczki.

Najważniejsze było SŁOWO. Resztę można było sobie wyobrazić. Jednak z upływem lat, obserwując  jak beztrosko marnują się społeczne pieniądze na inicjatywy chybione i krótkotrwałe, trudno mi zaakceptować warunki, w jakich aktorzy pracują, wzbogacając za własne pieniądze ofertę kulturalną miasta.

Widzowie nagrodzili aktorów barwnym bukietem

Nie pytałam, ale mogę się domyślać, że dorosłym ludziom, którzy z pasją tworzą teatr w swoim czasie wolnym, nie jest łatwo chodzić po prośbie od instytucji do instytucji, w poszukiwaniu środków na dekoracje, kostiumy,  zaplecze techniczne sceny.  To miasto, szczycące  się tytułem  Europejskiej Stolicy Kultury,  powinno wyjść z ofertą pomocy godną  zaangażowania  zespołu w tworzenie historii kulturalnej miasta Wrocławia.

Aktorom i realizatorom życzę wytrwałości i siły.  Bowiem, jak  wiem z komiksowego filmu, MOC JEST Z WAMI!, dopóki dzierżycie Zieloną Latarnię.

Teatr Zielona Latarnia

NAPIS

wg sztuki Geralda Sibleyrasa

Krzysztof  Stróżański – reżyseria, scenografia
Maciej Prosek – światło, opracowanie muzyczne

Obsada:

Danuta Buszewska – Pani Bouvier
Liliana Kiryłow-Masłowska – Pani Cholley
Anna Traczyńska – Bakanowicz – Pani Lebrun
Rafał Masłowski – Pan Lebrun
Wojciech Pruchniewicz – Pan Bouvier
Jan Snarski – Pan Cholley
Tadeusz Świtoń – clochard