Kiedy czytam w wywiadzie z Barbarą Maliszewską – tytułową BasiąM, że fotografią cyfrową zainteresowała się 5 lat temu, trudno mi nie wyrazić słów niedowierzania, jednocześnie wymieszanych ze słowami podziwu.

BasiaM

Podziwiam jej świadomy rozwój artystyczny w dziedzinie, która wielu z nas, fotografujących, ciągle trzyma w ubrankach amatorów. Dla Basi te ubranko szybko okazało się za ciasne. Zrzucała je i z pomocą artystów fotografów z grupy Pictorial Team, uczestnicząc we wspólnych wystawach i samodzielnie – wystawiając swoje „obrazy obiektywem malowane” w klubach i galeriach Wrocławia.

Poznałyśmy się przypadkowo,wirtualnie komentując swoje teksty i zdjęcia publikowane na łamach lokalnego portalu Moje Miasto Wrocław. Wernisaż wystawy „In minor” grupy artystycznej Pictorial Team w Centrum Kultury Agora we Wrocławiu, w styczniu 2010r., był dla mnie gratką podwójną: poznałam bowiem w realu BasięM, autorkę zdjęć i z bliska przyjrzałam się fotografii piktorialnej. Swoje wrażenia opisałam w artykule Grupa artystyczna Pictorial Team we Wrocławiu .
W październiku relacjonowałam, na łamach FotoReportera24, wernisaż indywidualnej wystawy: „Barbara Maliszewska – Życie intymne manekinów”, przygotowanej w Galerii Ca-fee pod spódnicą, w Ośrodku Działań Twórczych Światowid, we Wrocławiu.
To wtedy uświadomiłam sobie, że być może właśnie jestem świadkiem narodzin artysty (chociaż mogło to nastąpić dużo wcześniej).

W otchłań chmur. Fot.Barbara Maliszewska

Nie zdziwiło mnie zatem, kiedy zdjęcia Basi rozpoznałam wśród Najlepszych zdjęć roku 2010 Gazety Wyborczej (wystawa w BWA Wrocław) ani kiedy została poproszona o podarowanie zdjęć i plakatów na bal charytatywny. Z podpisem Prezydenta Wrocławia uczestniczyły w aukcji, zdobywając niezłe sumy na cel dobroczynny. Zaproszenia na kolejne indywidualne wystawy już mnie nie dziwiły.
Na stronie własnej BasiM – www.barbaramaliszewska.eu – można przeczytać także o innych wydarzeniach artystycznych, w których brała udział czy to indywidualnie, czy zbiorowo.
Można też obejrzeć liczne zdjęcia, podzielone na tematyczne albumy. I tu pełne zaskoczenie dla widzów zaznajomionych tylko z fotografią piktorialną, którą cechuje specyficzny nastrój sennych widziadeł, symbolika przemijania, iluzji życia w innym wymiarze czasu i przestrzeni, sugestywne zacieranie granic między światem zewnętrznym a wewnętrznym.

Barbara Maliszewska to także wnikliwy obserwator realnego świata. I niech was nie zmyli tytuł „Pocztówki z dalekich podróży” nadany galerii 16. Nie zobaczycie tam obrazków z palmą na pierwszym planie i lazurowym morzem w głębi… ale spotkacie kobiecinę miotłą zgarniającą wodę do studzienki kanalizacyjnej na uliczce egzotycznego miasta. Zmysł obserwacyjny Basi wspaniale łączy się z jej diabelskim poczuciem humoru. Szczególnie polecam galerię 14., zatytułowaną „Fotograficzne Fraszki”. Humor sytuacyjny, dowcipne tytuły zdjęć a na nich… naga prawda o naszej siermiężnej rzeczywistości.
Po zdjęciach widać, co szczególnie przyciąga jej oko i skłania do naciśnięcia spustu migawki. Formy, struktury, faktury, kolory… Malarskie obrazy wycina i z detali i z panoram. Ulubionym motywem Basi są stare bramy i witryny, na których zatrzymał się czas i manekiny… Niesamowitych miejsc, bram, klatek schodowych, poręczy i zdobionych sufitów odkryła we wrocławskich kamieniczkach całkiem sporo i być może, jako jedna z nielicznych, ocaliła ich urok od zapomnienia.

W cieniu dobrego drzewa. Fot. Barbara Maliszewska

Zupełną niespodzianką dla mnie jest galeria 9. „Dzieciństwo”. Miejscami smutny, miejscami zabawny świat małego dziecka i świat dorosłych w oczach dziecka. Przejmująca fotografia o walorach dokumentu.

A nad całością prezentowanych w albumach zdjęć unosi się subiektywny duch zadumy, ciekawości, zadziorności i konsekwencji w poszukiwaniu tematów i własnych środków wyrazu w fotografii.
Ta konsekwencja, według mnie, to właśnie pomost między amatorem fotografii a artystą. BasiaM już przeszła na drugą stronę. Kto następny?